Rötarlı Bir Yazı: Tüyap

   Geçen hafta Pazar günü, yani son gününde gittim Tüyap’a. Ama bu yazıyı yazmak yeni nasip oldu…

   Tüyap deyince akla ne gelir? Milyonlarca kitap, bir de milyonlarca insan. Son günü deyince? Milyonlarca kitap, bir de mahşer kalabalığı… Bazen yaklaşık bir saliselik bir süre için önümdeki insan seline bakıyor, kendimi dalışa hazırlanan bir dalgıç gibi hissediyor ve nefesimi tutup aralarına dalıyordum. Tabii yanımda babam olmasa idi ben akıntıyla sürüklenirdim, o elimden tutup çekiyor beni. Bu insan seline dalmak için oksijen tüpü olmadığını söylemiş miydim? Neyse ki bir fasulyeyim ve fotosentez yapabiliyorum!

   Peki ya neler aldım? Altı tanecik kitap… Mesela internetten falan sipariş veriyor olsam, o kadar da az gelmez altı kitap lakin koskoca Tüyap’tan bahsediyoruz… Bu arada reklam arası verebilir miyiz? Bir maruzatım olacak da; Tüyap özel isim kabul edilip büyük harfle yazılıyordur değil mi? Öyle değilse de mazur görünüz. Neyse, ne diyordum? Altı tanecik kitap alabildim. Zira öğrenci milleti fukaralığı ile meşhur değil midir zaten? Sırf daha çok kitap alabilmek tüm cüzdanımı boşalttığımdan bu hafta boyunca 1.75 TL civarı bir para ile idare ettim ama pişman değilim.

   Aslında önceki paragrafta hangi kitapları aldığımdan bahsedecektim lakin başka konuya geçmişim. Genelde insanlar sohbet ederken ‘laf lafı açar’ der ama ben monologlarda bile konuyu dallandırıp budaklandırabiliyormuşum demek ki.

   Velhasılıkelam, gelelim kitaplarıma.

   Klasiklere başlarken ilk olarak Dostoyevski’nin Budala kitabını almam, tabii ki ‘budala’ kelimesini çok sevişimden kaynaklanmıyor. Olur mu öyle şey yahu?

   Bir diğer kitap; Tolstoy’dan Hacı Murat.

Bu öykünün bir kısmını bizzat yaşadım, bir kısmını olup bitenleri kendi gözleriyle görenlerden dinledim. Bir kısmını da hayalimde canlandırdım. İşte, boş kalan yerleri hayalimde tamamladığım öykü budur.

diyor arka kapakta. İnşallah en kısa sürede bitirip yorumunu da yazarım.

   Sıradaki; Stefan Zweig’den Satranç. 

İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür.

Geçen seneden beri almak istediğim bir kitap, ama almaya çalıştığımda stoklarda bitmişti, Tüyap’a nasipmiş.

   İnsanın Anlam Arayışı, Viktor E. Frankl. Yanlış hatırlamıyorsam ilk aldığım kitap buydu, kitabı elime aldım, inceledim. Sonra babam da biraz inceleyip bana kitabı kimin önerdiğini sordu, İngilizce hocam önermişti. Ve kitabın psikoloji bölümünde durduğunu gördükten sonra kardeşimin tepkisi: “Hocan senin psikolojinin bozuk olduğunu biliyor, ondan önermiştir.” Bunu sizin yorumlarınıza bırakıyorum…

   Önceki kitapta bahsettiğim kitabı aldıktan sonra, hemen yakınındaki bir stanttaydı bu da. Bizde olan ama daha önce okumadığım Başımıza Gelenler adlı kitabın yanında duruyordu. Babam “al bunu, güzel kitap” dedi. Hüseyin Râci Efendi’nin yazmış olduğu Zağra Müftüsünün Hatıraları, Târihçe-i Vak’a-i Zağra.

   Ve son olarak, Küçük Prens! Ama İngilizcesi. Bunu görünce içim alma isteğiyle doldu taştı, cüzdanımda kalan son bozuklukları da buna yatırdım.

   Bir Tüyab yazısının sonuna gelmiş bulunmaktayım, İnşallah şu an okumakta olduğum kitaptan(Dokuzuncu Hariciye Koğuşu) ve dergiden(Ah Endülüs) sonra bunları da okuyup yeni yeni yazılarda yorumlamaya çalışırım.

O zaman, selametle kalın…