Bloğumun İsmi Nereden Geldi?

   Fasulye yeni okul döneminden selamlarını sunar. Araya on beş gün girmesine rağmen ben tatil havasına kendimi epey kaptırmışım. Okulun saat kaçta başladığını ve kaçta bittiğini, alarmımı kaça kurduğumu bile unutmuşum… Şu an da henüz tam bir uyum sağlayamamış durumdayım; akşamları uykum yok, sabahları uyanamıyorum bir türlü. Otobüste, okulda yaslanacak bir omuz bulsam hemen gözlerimi kapayıp uyku moduna geçiverecekmişim gibi, ama bırakmıyorlar ki uyuyayım!

   Daha ikinci dönemin başlayışının ardından sadece ama sadece birkaç güncük geçmişken mesela, neden bir okul yarına matematik deneme sınavı koyar ki blog? Ya da ben neden bloğu okuyanlara değil direk bloğa hitap ediyorum? Bu öğrenci neden sınav kâğıdında adam asmaca oynuyor? Ben kendimi yeniden okula alıştırma süreci içinde ilk iki gün defter bile tutmuyorum yahu!

   Ben neden başlıktan bağımsız bir konuyla başladım peki? Hâlbuki bugün buraya görür görmez kendimi mimlediğim bir mim dolayısıyla geldim. Kendi yaptığım mimlerin sonuna kimi mimlediğimi yazmayı unuttuğumdan olsa gerek, diğer insanların yaptıkları mimlerde de kimi mimlediklerini umursamadan mimi beğendiysem anında üzerime alınıyorum. Yani benim mimlerimde siz de beğendiyseniz alıp yapmalısınız demek oluyor bu.

   Mimin konusu blog ismimin hikâyesi. Ben tam olarak şuracıktan aldım kendisini.

   Bloğumun ismine bayılıyorum: Do re mi fa sul ye! Bulmak için az kafa patlatmadım. Şöyle ki, ilk yazımı okuduysanız benim eskiden de bir bloğumun olduğunu ama muhtelif nedenlerden ötürü kapattığımı bilirsiniz. Bir bloğun ismi en can alıcı noktalardandır, bazen durup isme birkaç kere bakıp “Maşallah” dediğim olur. Gerçi sadece blog değil; kitap, film, dizi, hatta bir insanın, hayvanın yahut yemeğin ismi…

   Ben de yepyeni başlangıçlar yapmak istediğim, güzel ve eğlenceli bir mekân olmasını hedeflediğim yeni bloğum için çarpıcı bir isim bulmak istiyordum. ‘Çarpıcı’ kelimesini kardeşim bir ara o kadar çok kullanmıştı ki, kendi kendime onu azıcık kıskanmış ve fırsat bulduğum anda bu kelimeyi kullanmaya karar vermiştim. Bugüne nasipmiş. Yahu sen 8-9 yaşında çocuksun, ben en fazla ‘güzel, etkileyici’ falan derken sen bu kelimeyi nereden öğrendin de cümlelerinde doğru bir şekilde kullanıyorsun? Ufak bir kıskançlık meselesi değil bu, durum benim için epey ciddi!

   Yeniden neyse diyor ve bu ismi buluş hikâyeme geçmeye çalışıyorum. Kendimi ifade eden, içime sinen, söz sanatlarından uzak, basit ama vurgulu bir kelime olması gerekiyordu. Böyle olması gerekiyordu çünkü son zamanlarda bu özelliklere sahip o kadar güzel dergi vesaire isimleri görmüştüm ki; basit gözüken ama düşününce altında onca anlam barındıran; benim neyim eksikti, ben de istiyordum. Tuhaf takıntılarım olduğunu söylemiştim.

   Sonra epey uzun süre farklı isimler düşündüm. O kadar saçma sapan şeyleri bile değerlendirmeye aldım ki şu an hatırlasam eminim kahkahadan kırılırdım ama unutmuşum. Sonra bir anda kendi kendime dedim ki “Yavrum, sen bir Fasulye değil misin? Kendini anlatacak bir blog ismi istiyorsan bu neden senin tür ismini içeren bir isim olmasın ki?” Harika bir fikirdi! Ama tek başına yeterli değildi zira bloğumun ismini tutup da dümdüz ‘fasulye’ koymak istemiyordum.

   Sonra saatlerce düşündüm. Fasulye kavanozu, bir kavanoz fasulye, pamuktaki fasulye ve içinde fasulye kelimesi geçen onlarca şey buldum ama hiçbiri aradığım şey değildi. Kendi kendime o kadar çok fasulye kelimesini tekrar etmiştim ki artık o çok tekrar edilen şeyin kulağa çok mantıksız geldiği noktadaydım. Hatta kelimenin aslının fasulye mi yoksa falusye mi olduğunu sorgulamaya başlamıştım. Kendime kesinlikle beyin ölümüm gerçekleşti gözüyle bakıyordum. Sonra bir anda aklıma o geldi: do re mi fa sul ye! O an o kadar mutlu olmuştum ki evde küçük çaplı birkaç çığlık atmış olabilirim. Hatta kardeşim “Anne ablam delirdi mi?” sorusunu yeniden dillendirmiş bile olabilir. Ama o benim için büyük hatta kanımca insanlık için de büyük olması gereken bir andı!

   “Satırlardır ballandıra ballandıra anlattığın şey bu muydu?” demeyin, gayet mühim bir mesele bu!

   Bir mim yazısının da sonuna gelmiş bulunmaktayım, o halde ben de şimdilik gidiyorum.

   Selametle…