Küçük Kavanozlar

           

   Ne nazım, ne nesir olabilmiş garip bir şey bu. Pek güzel de değil aslında ama defterimin bir köşesinde boynu bükük kalmasın, sonuçta en güzele ulaşma yolunda atılan adımlardan değil mi bu da? Hem bence çok sevimli bir şey oldu. O halde siz okuyun, ben yine gevezeliğe başlıyorum…

Yolum çok uzun dostlar, oyalanacak vakit yok

Kaf dağının ardından geliyorum

Demir asa, demir çarıkla çıkmıştım yola

Şimdi paramparçalar, görüyorsun ya

Geçtiğim yerlerin tozuna bulanmış ayaklarım

Fazla bir şeyim yok yanımda

Bir bez çantam var, bir de ben işte

Azığımı doldurduğum kavanozları koydum çantama

Hafif gözüküyorlar aslında ama

En çok onlar çökertiyor omuzlarımı

Çanta boşaldıkça azalması gerekmez mi yükümün?

Oysa her adımda daha da ağırlaşıyor adeta

Bu yükün altında eziliyorum

'Bir el atan, yardım eden çıkmaz mı' deme

Çıkmıyor işte

İnsanlar görüyorum

Kocaman kayalar yüklenmişler sırtlarına

Bir işe yaramayacak, biliyorlar

Boncuk boncuk terleyerek tırmanıyorlar sarp yokuşları

Hâlbuki hepsini atsalar sırtlarından

Tüy gibi hafif olacaklar

Ama atmıyorlar

'Sen de çok şey yüklenmişsin' deme

Boşuna değil bu küçük kavanozlar

Azığımı doldurdum içlerine

Birinde gülüşleri var çocukların

Birinde kuş cıvıltıları

Ankalar kanat çırpınca oluşan

Tatlı esintiyi de almıştım

Şunlardan birinin içinde olacak

Kiminde de güzel kokular var mesela

Soğuk kış gecelerinde

Çıtırdayarak yanan odunların üstünde közlenen

O nefis kestaneler gibi

Yahut ekmekten artan paralarla aldığımız

Rengârenk emziklerin şekerli kokusu

Hiçbirini unutmadım

Gecenin lacivertinden bir parça

Yüzümüzü nereye çevirsek

Orada beliren yıldızlardan birkaç tane

Biraz ateş böceği ışıltısı

Ayazda insanın içini ısıtan

Tarçınlı saleplerin

Dilin ucunda bıraktığı tatlı yanıklar

Martı çığlıkları

Fayton çıngırakları

Kara tahtaya çizdiğimiz resimlerden kalan

Tebeşir tozları

Kaybedecek zamanım yok,

Boşa atacak tek bir adımım...

Yapılacak çok şey var

Kaf dağının ardından çıktım yola

Çok şey almadım, yalnızca bir bez çanta

Azığımı doldurduğum küçük kavanozlarım

Uzak diyarlara gidiyorum, yolum uzun

Yıldızlarını kaybetmiş çocuklar var

Semaları maviye muhtaç çocuklar

Gecelerine bomba sesleri dolan çocuklar

Umut bekleyen çocuklar var

Kaf dağının ardından

Onları seven kardeşlerinin düşlerini götürüyorum

Yolum uzun

Yüküm ağır

Ruhum yorgun

Ve ben yürüyorum...